gepaste onaangepastheid
Het stratenpatroon van Doel is een zeer zeldzaam voorbeeld van een dambordpatroon los van een stedelijke context. Sinds de aanleg, in de 17e eeuw, is het patroon niet meer gewijzigd.
De gepaste (on)aangepaste stad communiceert fragmentair. Wat getoond wordt zijn de puzzelstukken van een groot vraagstuk voor een leefbaar en levendig Doel. Ons doel was aan te tonen dat de haven en Doel samen kunnen bestaan. Het werd een architectuur van verzet.
Ik schreef, of ontwierp liever, een nieuw hoofdstuk voor Doel, waarbij de oude sporen bleven bestaan. Oude woningen zijn onbewoond en worden gebruikt als artefact. Hun schil zal nieuwe woningen omhullen. Het dambordpatroon blijft bewaard, de grens wordt zachter, maar ze blijft voelbaar.
De woningen worden perceeloverschrijdend geplaatst tussen de artefacten waardoor er een anti-chambre ontstaat. Confrontatie tussen het oude en het nieuwe. Grote trekken zijn gepland, maar details worden overgelaten aan de bewoners.
Op plaatsten waar ik het patroon niet meer voelde heb ik het hervervolledigd anno 1700. Publieke functies werden terug opgebouwd.
De gepaste onaangepaste stad zal er voor zorgen dat er een dynamisch evenwicht is tussen orde en chaos, tussen architectuur en leven, tussen cultuur en kunst en tussen heden en verleden.
opdracht: doel 2.0
jaar: 2016
docent: Joris Van Reusel