indifférence orbitale

Philippe Van Snick als bouwheer. Bij aanvang van de studio moesten we kiezen uit een reeks kunstwerken van verschillende kunstenaars waar we gedurende een semester architectuur voor zouden bouwen.

​

1 doek, 10 kleuren, 100 zichten. 

Indifférence orbitale sprak me meteen aan omwille van zijn esthetische eenvoud. De link met architectuur was groot. Het doek wordt benaderd als een ruimte. Elke keer opnieuw ontdek je iets anders. Het doek blijft verrassen.

​

Hoe kan ik architectuur maken die blijft verrassen?

Hoe stel ik het werk tentoon?

​

Mijn installatie is gebaseerd op de onzichtbare processen die zich in een museum afspelen. De backstage. Hoe gaan ze om met kunst dat specifiek ontworpen is voor een bepaalde ruimte? Hoe reconstrueren ze het werk? Veel kunstwerken hebben een foto, een technische tekening of een potlood in hun dossier zitten.

​

1 werk, 10 opstellingen, 100 tekeningen. 

Het werd niet 1 ruimte, maar een inventaris van 10 mogelijke opstellingen. Voor elke opstelling van het kunstwerk werd een dossier opgesteld met alle mogelijke informatie. 

​

100 technische tekeningen voor 100 gouaches.